Infolinia: +48 91 46 61 857

Roman Groński

cze 9, 2016

Roman Groński

Roman Groński

Roman Groński (1926-1949), ps. „Żbik”, żołnierz Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.

Od najmłodszych lat związany z Lubelszczyzną. W okresie okupacji niemieckiej ukrywał się przed okupantem. Wiosną 1944 r. wstąpił do oddziału mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, by wziąć udział w atakach na niemieckie transporty. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił w rodzinne strony, po czym w obawie przed aresztowaniem w lipcu ponownie wstąpił do konspiracji. W 1946 r. został dowódcą grupy o krypt. „3/IV”, która zajmowała się likwidacją przedstawicieli organów władzy „ludowej” skazanych na karę śmierci przed podziemie. Na początku 1946 r. przejął dowództwo nad jednym z pododdziałów. 16 września 1947 r. w Nysie został zatrzymany przez funkcjonariuszy Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Katowicach w trakcie próby przedostania się na Zachód wraz z mjr. „Zaporą”. Decyzją Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 15 listopada 1948 r. skazany na karę śmierci. Wyrok wykonano 7 marca 1949 r. w więzieniu przy ul. Rakowickiej w Warszawie.

Szczątki Romana Grońskiego odnaleziono latem 2012 r. na kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.

Opracowała Milena Bykowska na podstawie:
T. Swat, „… Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944-1956. Mazowsze, Warszawa 2003.