Jan Kaim – pseud. „Filip”, „Wiktor”, ur. 17 września 1912 r. w Starosiedlicach (pow. Iłża), działacz Młodzieży Wszechpolskiej we Lwowie. W latach 1932–1934 odbył służbę wojskową. Uczestnik wojny obronnej 1939 r. Dostał się do niewoli, skąd zbiegł.
W listopadzie 1939 r. wstąpił do Organizacji Wojskowej Stronnictwa Narodowego, przemianowanej potem na Narodową Organizację Wojskową. Pełnił funkcję kierownika organizacyjnego na powiat starachowicki. Po scaleniu NOW z AK był dowódcą oddziału leśnego NOW w powiecie kozienickim. W maju 1944 r. aresztowany przez Gestapo i osadzony na Pawiaku, a następnie w obozach Gross-Rosen, Mauthausen oraz Linz III, gdzie przebywał do uwolnienia przez wojska amerykańskie 5 maja 1945 r. Po powrocie do kraju nawiązał kontakty z członkami Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego i został kurierem do władz RP na uchodźstwie. Przedostał się do Paryża i Londynu. W grudniu 1945 r. powrócił do Polski, gdzie kierował zorganizowaną przez siebie siatką łączności pomiędzy strukturami konspiracyjnego SN w kraju i na emigracji. W czerwcu 1946 r. wyjechał z kraju i przebywał w alianckich strefach okupacyjnych na terenie Niemiec, gdzie włączył się w działalność SN. Na początku listopada 1947 r. powrócił do Polski z zadaniem odtworzenia zerwanej siatki informacyjnej SN. Został zatrzymany 24 listopada 1947 r. w Szczecinie. W trakcie śledztwa poddany niezwykle brutalnym torturom, zyskał wśród więźniów miano „męczennika Mokotowa”. Skazany na karę śmierci. Zamordowany 18 lipca 1949 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Wyrokiem Izby Wojskowej Sądu Najwyższego z 18 grudnia 1990 r. został uniewinniony. Szczątki ppor. Jana Kaima zostały odnalezione przez zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka 23 maja 2013 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.