Dionizy Sosnowski (1927/29-1953) „Zbyszek” – wychowawca w ośrodku szkoleniowo-wychowawczym; ostatni cichociemny.
W 1951 r. nawiązał kontakt z członkiem kontrolowanej przez aparat bezpieczeństwa fikcyjnej V Komedy Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” Jarosławem Hamiwkiem “Kamińskim”. Na początku 1952 r. przerzucony do Niemiec wraz ze Stefanem Skrzyszowskim „Januszem Paterą”, w celu nawiązania kontaktu z faktycznymi członkami WiN. Ukończył kurs radiotelegrafistów z elementami szkolenia dywersyjnego, po czym skierowany został do kraju. Aresztowany 6 grudnia 1952 r. po przekazaniu członkom „V Komendy” pożądanych przez nich informacji, sprzętu, wyposażenia i pieniędzy. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 18 lutego 1953 r. skazany na karę śmierci. Stracony 15 maja 1953 r.
Zatrzymanie Sosnowskiego i Skrzyszowskiego zakończyło jedną z największych operacji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego wymierzoną w działaczy antykomunistycznego podziemia nieopdległościowego.